Over taal, cultuur en het compassioneel patriottisme van Simone Weil (ze staat hier lachend op de foto). Een stuk uit 2017 dat ik vandaag nog genuanceerder zou formuleren, net omdat we onze talen minachten, newspeak omarmen en graag de anti-intellectueel uithangen om 'het volk' dom te houden. Omdat we op een grens wonen, worden we altijd uit elkaar getrokken door tegenstrijdige verlangens: ons dorp versus de wereld. Die dubbelzinnigheid zal niemand in elk geval van ons afnemen.
dinsdag 20 augustus 2019
Abonneren op:
Posts (Atom)
Brief aan Pascal Chabot
Beste Pascal Chabot , Met veel plezier heb ik uw nieuwe boek Avoir le temps. Essai de chronosophie (Puf) gelezen. Ik raad het iedereen aa...
-
Bookmark this on Delicious Niets. Dat gebeurde er in het leven van de Brit W.N.P. Barbellion tussen 1908 en 1912. Zeker, hij koesterde be...
-
Op zondag 9 mei om 10.00 uur ben ik te gast bij Pat Donnez op Klara, in zijn programma Berg en Dal . Het programma kan je nadien vier weken...
-
Filosofiehuis Het Zoekend Hert organiseerde, in samenwerking met het Humanistisch verbond , een presentatie van Autonomie op 24 maart. J...