Op een of andere occulte manier heb ik in de loop der jaren heel wat afleveringen van HET BOEK IN VLAANDEREN verzameld. Vooral de vroege afleveringen lonen de moeite. Tot in de jaren dertig stonden de leden van de Vereeniging van Letterkundigen met hun adres in dat fameuze jaarboek. Kon je meteen je beklag doen als die roman was tegengevallen. Maar vele malen vreemder is het aantal nieuwe Nederlandstalige boeken dat toen door de leden van de VBVB (de voorloper van boek.be) werd aangeboden. Schrikbarend weinig. Fondslijsten leken eeuwig mee te gaan. Ah, dat waren pas tijden! Of toch net niet. De keuze was zo arm dat je spontaan een andere taal zou willen lezen.
Dat alles speelde zich niet af bij de oude Grieken, maar zeer dichtbij. Toen ik vorige week in een Brusselse file stond, viel me een van die vreselijke, dichtgemetselde stadskankers op. 'Gudrun' stond er op wat ooit het uithangbord was geweest.
Vanavond lees ik op p.53 van HET BOEK IN VLAANDEREN 1932 reclame voor de, uiteraard, zeer katholieke en zeer Vlaamsgezinde boek- en muziekhandel Gudrun, aan de Jacqmainlaan 98-100. Die Jacqmainlaan was tijdens een groot deel van de twintigste eeuw het zenuwcentrum van de Belgische pers (lees hierover 'De Standaard. Het levensverhaal van een Vlaamse krant' van Gaston Durnez).
Ga er maar eens kijken, aan de Jacqmainlain 98-100. Als je heel stil bent, hoor je onder het plaveisel de Zenne borrelen. En met wat verbeelding zie je een etalage met het driedelige Christusuren van Teophilus, geïllustreerd door de toen onvermijdelijke Joz. Leonard (prachtuitgave 50 frank).
...en als bij wonder heb ik het bewuste gebouw teruggevonden via flickr. De foto is van Frank Dhooghe.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten