Voor wie slachten we het gemeste kalf?

(Ach, die dekselse sociale mobiliteit! Dat waren nog eens tijden. John Cleese en the two Ronnies in hun klassieke sketch, voor het eerst uitgezonden door de BBC op 7 april 1966. In memoriam de onvolprezen Ronnie Corbet (de kleinste en de grappigste) - hij stierf eind maart.)

Vluchtelingenstromen, altijd dat besparen en acute gevoelens van achteruitgang op de koop toe. Moet dat nu echt? Hebben we oude medicijnen nodig, nieuwe pillen of voetreflexologie? En is het wel ernstig om te denken dat we het allemaal even gaan oplossen? Op zoek naar een nieuwe invulling van de edele sport Keep Buggering On, met dank aan Marcel Gauchet, Pierre Rosanvallon, Raj Chetty en toch ook een beetje Achiel Charbon.

Motoronderhoud komt terug

(Rocky Marciano heeft Joe Louis net een héél klein duwtje gegeven, in 1951 weliswaar, toen alles véél vriendelijker was zoals iedereen weet.)

Terwijl de ene held na de andere er het bijltje bij neerlegt, komt De kunst van het motoronderhoud terug. En wel na een bescheiden oponthoud van vijf jaar. De bel luidt voor de volgende ronde.

Klein onderhoud

Allan Massie zet in The Spectator het gevaar van een hysterische law-and-order-aanpak in de verf.

Martine Aubry in Le Point van 25 augustus (printversie), allerminst een oninteressante vrouw, ondanks haar etatisme en haar wel zeer vage ideeën over een herindustrialisering van Frankrijk. Versus François Hollande, een eerder nuchtere economist die zeker niet incoherent argumenteert (waarom niet hem?). Boeiende maanden in het vooruitzicht.

Een andere wereld - over l'exeption européenne

‘Alles moet veranderen om alles bij het oude te houden.’
Tancredi in Il gattopardo

Een van de knapste politieke romans uit de westerse literatuur is Il gattopardo. Giuseppe Tomasi di Lampedusa beschrijft de ondergang van de Siciliaanse prins Fabrizio Salina ten tijde van het het Italiaanse Risorgimento. Er zit veel Siciliaanse geschiedenis in het boek, maar het is vooral de omwenteling van oude structuren en de kritiek op de elites die bijblijft. Het idealisme van die tijd wordt beschreven als opportunisme, een motregen die traag maar zeker iedereen doornat maakt. Nog steeds sterven er Salina’s, terwijl de oude orde doorsukkelt.

(Met Jorge Semprun en het nieuw lief van Ayaan Hirsi Ali, de onvolprezen Niall Ferguson.)

Ik loop wel met mezelf

(De originele trailer van Marathon Man: de 20 km van Brussel is hier niets tegen.)

Deze week in Knack Extra: 1.000.000 Vlamingen lopen. Evenveel als er in 1979 op Tindemans stemden. Wellicht geen omen, maar slimmere mensen zullen hier ongetwijfeld de gulden snede van Fibonacci in herkennen. De jacht op verklaringen is open: zijn het de randkatholieken die afhaken en het op een lopen zetten? Slaan we op de vlucht, als hamsters in een tredmolen, wanhopig rondjes draaiend in een of ander stadspark? Of zijn wij allen gereïncarneerde Griekse helden die eindelijk hun helmboswuivende zelf hebben ontdekt? Onvermijdelijke vraag: maar hoeveel denken er na? En zijn er die net gaan lopen om het hoofd leeg te maken? Of kunnen ze alleen maar helder denken terwijl ze lopen - zoals Descartes in zijn bed bleef liggen en naar de vliegen staarde om geniaal te kunnen zijn? Daarom: enkele boeken en films over het edele hardlopen.

Het land is een beetje moe

Leven in de Belgische luchtbel, aflevering zoveel. Het volgende stuk is enkele maanden geleden geschreven, maar de tijd is blijven stilstaan.

Motoronderhoud comeback

Sugar Ray Leonard vs Marvin Hagler: een klassieker.